Οι παρασιτικές ασθένειες είναι μια ευρέως διαδεδομένη ομάδα ασθενειών που προκαλούνται από ελμινθούς και πρωτόζωα που περνούν από τον κύκλο ζωής στο ανθρώπινο σώμα, τροφοδοτούν και πολλαπλασιάζονται εις βάρος του «ξενιστή» και καταστρέφουν διάφορα όργανα και συστήματα. Δεδομένης της επίδρασης σε ολόκληρο το σώμα, είναι μάλλον δύσκολο να υποψιαζόμαστε και να τα αναγνωρίζουμε.
Πώς λειτουργεί η λοίμωξη;
Πριν εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα, τα ελμίνθια και τα πρωτόζωα περνούν από έναν κύκλο ανάπτυξης σε άλλα περιβάλλοντα ή ζώντες οργανισμούς.
- Τα αυγά και οι προνύμφες των σκουληκιών, των ισχυροειδών, των αγκυλοστοιχείων παραμένουν στο έδαφος υπό ορισμένες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας. Ένα άτομο μολύνεται όταν μολυσμένο έδαφος προέρχεται απευθείας από το έδαφος μέσω βρώμικων χεριών, νερού, άπλυτων φρούτων και λαχανικών.
- Τα ακόλουθα ελμίνθια περνούν αναπτυξιακούς κύκλους σε ζωντανούς οργανισμούς: Opisthorchis (γάτα βδέλλα), Clonorchis, Trichinella, Toxocara, Echinococcus, χοιρινό και βόειο κρέας ταινία. Για την παρασιτοποίηση ενός ατόμου, πριν φτάσετε στην ωριμότητα, είναι δυνατή η εναλλαγή ενός ή δύο ενδιάμεσων ξενιστών. Αυτά είναι μαλάκια, καρκινοειδή, ψάρια, έντομα. Η κατανάλωση ανεπαρκώς θερμικά επεξεργασμένων ψαριών και κρέατος και ωμού νερού οδηγεί σε μολύνσεις.
Ένας άλλος τύπος μόλυνσης είναι η άμεση επαφή με άτομα μέσω χειραψιών, κοινής υγιεινής και ειδών οικιακής χρήσης ή μέσω μόλυνσης. Μιλάμε για μεταδοτικά ελμίνθια: εντεροβίαση, ισχυροειδοείδωση, κυστικέρκωση, γιάρδωση.
Πώς μπορεί να υποψιαστεί μια παρασιτική ασθένεια;
Οι εκδηλώσεις μπορούν να ποικίλουν, από εύκολο σε σοβαρό. Σπάνια υπάρχουν τυπικά σημάδια που δείχνουν ένα συγκεκριμένο παθογόνο. Συχνά οι φορές δεν υπάρχουν σημάδια, ή μεταμφιέζονται ως άλλες ασθένειες ή εξαφανίζονται όταν ξεκινά ένας κύκλος ανάπτυξης του παρασίτου και ξεκινά ένας άλλος. Οι προνύμφες Ascaris, για παράδειγμα, εισέρχονται πρώτα στους ανθρώπινους πνεύμονες, όπου ωριμάζουν και μεταναστεύουν στα έντερα. Το παιδί μπορεί να διαταραχθεί από έναν σύντομο βήχα (παρόμοιο με το κρυολόγημα) που δεν ανησυχεί τους γονείς.
Ωστόσο, κατά κανόνα, γίνεται διάκριση μεταξύ οξείας και χρόνιας φάσης κατά τη διάρκεια της παρασιτικής νόσου.
Οι οξείες εκδηλώσεις εμφανίζονται ως αποτέλεσμα γενικής επίδρασης στο σώμα:
- Οι επιδράσεις των τοξινών - αύξηση της θερμοκρασίας σε 37 - 37, 5 βαθμούς, αδυναμία, πονοκέφαλος, κακή διάθεση και απόδοση, διαταραχές του ύπνου.
- Αλλεργικές αντιδράσεις - κνησμός, κνίδωση, βρογχόσπασμος, δύσπνοια, λιγότερο συχνά οίδημα του Quincke.
- Ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος - πόνος στους μυς και στις αρθρώσειςδιευρυμένοι λεμφαδένες, ήπαρ και σπλήνα.
- Μηχανική πρόσκρουση - εάν κοιτάξετε κάτω από ένα μικροσκόπιο, οποιοδήποτε ελμίνθιο μπορεί να δει συσκευές στερέωσης στο σώμα που τραυματίζουν τη βλεννογόνο μεμβράνη: δόντια, άγκιστρα, βεντούζες. Το αποτέλεσμα είναι κοιλιακό άλγος, συχνές κινήσεις του εντέρου και δυσπεψία.
Η χρόνια φάση χαρακτηρίζεται από βλάβη σε ορισμένα όργανα και συστήματα. Τις περισσότερες φορές το έντερο υποφέρει, η παρατεταμένη μηχανική έκθεση οδηγεί σε φλεγμονή, μειωμένη απορρόφηση και πέψη της τροφής. Η αναιμία, η έλλειψη βιταμινών και ανόργανων συστατικών αναπτύσσεται και υπάρχει καθυστέρηση στην ανάπτυξη και την αύξηση βάρους στα μικρά παιδιά. Μπορεί να επηρεαστεί η χοληδόχος κύστη και η χοληφόρος οδός (giardiasis). Καρδιαγγειακό σύστημα, πνεύμονες, νευρικό σύστημα (συνήθως τριχίνωση). Πνεύμονες και ήπαρ (εχινοκοκκίαση) και ούτω καθεξής. Με μακρά πορεία, η ανοσία καταστέλλεται και οι δευτερογενείς λοιμώξεις ενώνονται.
Έχουμε λοιπόν πολλές οδούς μόλυνσης, αναπτυξιακούς μηχανισμούς και εκδηλώσεις παρασιτικών ασθενειών. Αποδεικνύεται ότι κάθε δεύτερο άτομο κινδυνεύει από ασθένεια, σωστά; Αλλά μερικές φορές τα ελμινθία δεν παραμένουν στο σώμα: πεθαίνουν και πηγαίνουν ή περνούν "εν κινήσει" χωρίς παρασιτοποίηση (γι 'αυτό η ανίχνευση ενός "σκουλήκι" στα κόπρανα δεν αποδεικνύει την παρουσία της νόσου). Πολλά εξαρτώνται από το στάδιο του ελμινθίου, τις διεισδυτικές του ιδιότητες και το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Πιο ευαίσθητα στην ανάπτυξη ελμινθίασης είναι τα παιδιά κάτω των 5 ετών που μαθαίνουν ενεργά τον κόσμο «στη γλώσσα» και άτομα με χρόνιες ασθένειες και εξασθενημένη ανοσία.
Εάν βρείτε κάποιο από τα σημεία που αναφέρονται, κάντε μια κλινική εξέταση αίματος με αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων. Αύξηση των ηωσινόφιλων έως και 7-10% ή περισσότερο γίνεται ένα περαιτέρω κριτήριο υποψίας.
Πώς αναγνωρίζετε μια παρασιτική ασθένεια;
- Η μελέτη των περιττωμάτων για πρωτόζωα και ελμινθικά αυγά, κατά προτίμηση τη μέθοδο εμπλουτισμού - το PARASEP καθορίζει τα αυγά όλων των τύπων ελμινθών και πρωτόζωων που ζουν στο έντερο
Το κριτήριο της δραστηριότητας της νόσου είναι η ανίχνευση αυγών! Αυτό σημαίνει το πέρασμα του κύκλου ανάπτυξης του ελμινθίου στο σώμα, τον παρασιτισμό και την αναπαραγωγή του. Πρόκειται κυρίως για εντερική ελμινθίαση στην οποία ένα άτομο είναι ο απόλυτος ξενιστής, η «μόνιμη κατοικία» του παρασίτου και τα αυγά είναι απαραίτητα για περαιτέρω εξάπλωση και την έναρξη του επόμενου κύκλου.
Πρέπει να προσέξετε τα ακόλουθα σημεία:
- Κάθε helminth έχει τον δικό του κύκλο ανάπτυξης, οπότε μια μόνο μελέτη δεν είναι αρκετή. Εάν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, συνιστάται τριπλή εξέταση με διάστημα 3-7 ημερών.
- Υπάρχουν τέτοιες μορφές ελμινθίαση όταν ο άνθρωπος είναι ένας ενδιάμεσος ξενιστής (φορέας προνύμφων ελμινθίου) ή ένα «βιολογικό αδιέξοδο», όταν οι προνύμφες έχουν μπερδέψει τον ξενιστή και δεν μπορούν να αναπτυχθούν καθόλου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα αυγά δεν θα εμφανίζονται ποτέ στα κόπρανα ότι η ασθένεια μπορεί να ανιχνευθεί μόνο με προσδιορισμό αντισωμάτων.
- Εξέταση της απόξεσης για εντεροβιασία - δείχνει μόνο τα αυγά pinworm στις περιπρωστικές πτυχές. Τα θηλυκά pinworms γεννούν αυγά και αφήνουν τα έντερα μόνο τη νύχτα όταν ένα άτομο είναι χαλαρό. Επομένως, η μελέτη διεξάγεται αυστηρά μετά τον ύπνο, πριν το πλύσιμο!
- Η εξέταση του αντιγόνου λάμπλια στα κόπρανα είναι μια πολύ ακριβής μέθοδος ανίχνευσης λαμπλίων. Για καλύτερη ανίχνευση, συνιστάται να ακολουθείτε μια χοληρετική δίαιτα πριν από τη δοκιμή.
- Η μελέτη των αντισωμάτων κατά των ελμινθών (ανοσοσφαιρίνες) στοχεύει στην αξιολόγηση του ανοσοποιητικού συστήματος έναντι των παθογόνων. Βασικά, προσδιορίζονται οι πιο επίμονες ανοσοσφαιρίνες - κατηγορία G (IgG), η οποία αντικατοπτρίζει το γεγονός μιας λοίμωξης, αλλά δεν καθιστά σαφές εάν υπάρχει ελμινθών στο σώμα ή όχι, καθώς η IgG αποθηκεύεται στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα ώρα στο "αρχείο μνήμης".
Τι πρέπει να προσέχετε;
- Η παρουσία εκδηλώσεων και η ταυτόχρονη ανίχνευση IgG μπορεί να υποδηλώνει μια χρόνια φάση ελμινθίαση.
- Σε περίπτωση αμφιβολίας, συνιστάται να δοκιμάσετε ξανά το IgG μετά από 2 εβδομάδες. Η αύξηση του επιπέδου αντισώματος κατά δύο ή περισσότερες φορές δείχνει τη δραστηριότητα του ελμινθίου.
- Στην περίπτωση της τριχίνωσης, της εχινοκοκκώσεως, της κυστικέρκωσης, ο προσδιορισμός των αντισωμάτων είναι η μόνη δυνατή μέθοδος εργαστηριακών διαγνωστικών, καθώς οι άνθρωποι είναι ενδιάμεσοι ξενιστές για αυτά τα ελμίνθια.
Για τη δική σας ευκολία, δημιουργήθηκε ένα σύνθετο "Διαγνωστικά παρασιτικών παθήσεων", το οποίο περιλαμβάνει κλινική εξέταση αίματος, ολική IgE (αλλεργικό συστατικό) και προσδιορισμό αντισωμάτων κατά των πιο κοινών ελμινθών και πρωτόζωων.